Hepimizin bildiği üzere yeryüzünde yaşayan tek canlı türü bizler değiliz, birçok canlı türleri var. Yaşadığımız yer, yaşam koşullarımız ile alakalı olarak da bazı canlı türleri ile bir şekilde iletişim içerisindeyiz. Günlük yaşantımızda, çocuklarımız sorumluluk sahibi olmayı öğrensin, sevgi ve merhamet duygusu gelişsin, yaşlılarımıza arkadaş olsun, vs… gibi düşüncelerle evlerimizde kedi, köpek, kuş gibi evcil hayvanları beslioruz, onlarla çok yakın bir iletişim içerisine giriyoruz. Bir şekilde başlayan bu iletişim zaman geçtikçe onlarla aramızda kurduğumuz bağın güçlenmesine artık onları can dostu olarak görmemize sebep oluyor, varlıkları bizleri mutlu ediyor ve hayatımızın vazgeçilmez bir parçası oluyorlar. Tabi bu sevgi ve anılarla dolu güzel günler geçtikçe bizleri aynı zamanda bir sona doğru yaklaştırıyor. Bizleri bekleyen bu vazgeçilmez sona doğru yaklaştıkça bizlerin onlara karşı olan sorumlulukları da bir nebze daha artıyor. Can dostlarımızın normal şartlarda yaşam süreleri bizlerden daha kısa olduğundan belirli bir süre sonra yaşlarından ötürü bazı hastalıklar sebebiyle birtakım sıkıntılar ortaya çıkıyor. Küçük yaşlarında o oyuncu, bizleri eğlendiren, güldüren her daim hareketli dostlarımızda bazı değişimler başlıyor ve bakım şartları ağırlaşıyor. Tam bu noktada bizlerin sevgi ve merhamet duygusu daha da öne çıkmaya başlıyor, gözlerinin içine sanki her an bir şey olacakmışçasına bakıyor oluyoruz. Ama her canlının maalesef ki bir yaşam süresi var, hepimiz bir gün mutlak suretle ölüm ile tanışacağız. Beraber geçirdiğimiz günler içerisinde belki de hiç aklımıza gelmeyen ya da geldiğinde kabullenemediğimiz bir sıkıntı da can dostumuzu kaybettiğimizde karşımıza çıkıyor.    Benim ailemin de yaklaşık 11 yıldır bizlere arkadaşlık eden aynı zamanda evimizin güzel kızı olan “Nancy” adında bir köpeğimiz vardı. Kendisi ile çok yakın bir zaman içerisinde maalesef ki vedalaşmak zorunda kaldık. Can dostumuza son görevimizi yerine getirelim dedik ve bir mezarı olsun istedik ancak milyonları ağırlayan, özellikle de yaz aylarında ayak basılmadık yeri kalmayan koskoca Bodrum bölgesinde kimseye rahatsızlık vermeyecek ve de sağlık açısından sorun yaratmayacak şekilde uygun olarak gömebileceğimiz bir metre toprak bulamadık, ne yazık ki belediyemizden de destek alamadık. Arayışlarımız sonucu Milas bölgesinde, Yaşyer Köyünde ücretli “Bodrum Evcil Hayvan Mezarlığı” olarak geçen ve yetkilisinin Yücel Korkmaz olduğu bir mezarlık olduğunu öğrendik. Sağ olsun kendisi ile irtibata geçtiğimizde bizimle çok ilgilendi, kendisine buradan da tekrardan çok teşekkür ederim. Artık kızımızın da bir mezarı ve adının yazılı olduğu bir mezar taşı var bu dünyada… Umarım belediyemiz bu konuda bir çalışma yapar ve bundan sonraki süreçte bizim durumumuza   düşecek olan dostlarımız da zaten can dostlarını kaybetmenin acısını yaşarken bir de üzerine bu sıkıntıyı yaşamazlar.                              Yeni yılda tüm güzellikler sizlerle ve de can dostlarınızla olsun…